Wszystkie materiały umieszczone na tej stronie (zdjęcia, filmy, teksty oraz grafiki) są moją własnością i podlegają ochronie prawnej. 

Materiały zawarte na niniejszej stronie mogą być wykorzystywane lub rozpowszechniane jedynie w celach informacyjnych oraz wyłącznie z notą o prawach autorskich oraz ze wskazaniem źródła informacji po wcześniejszym uzgodnieniu z autorem. 

Osiemnastego dnia wyjechaliśmy z ponurego, bo deszczowego Glasgow. Długa droga, w marnych warunkach atmosferycznych. W Gretna Green opuściliśmy Szkocję. Tak zakończyło się moje drugie spotkanie z tą krainą.

Dzień 17

Przedostatni dzień podróży po Szkocji. Pierwszy postój w Cruachan - elektrowni schowanej pod górą (sceneria jak z Bonda). 

St.Conan's Kirk oraz Kilchurn Castle to dwa kolejne postoje.

W Inverary zwiedziliśmy zamek oraz słynne więzienie.

Po drodze do Glasgow, gdzie mieliśmy ostatni nocleg w Szkocji, zatrzymaliśmy się w Luss nad Loch Lomond.

Dzień 16

Z Fort William drogą wzdłuż Loch Linnhe pojechaliśmy do zamku Stalker - znanego między innymi z filmu Monty Python and the Holly Grail - w ostatnich scenach nazwany: "The Castle of Aaaaarrrrrrggghhh" 

Objeżdżając Loch Laich dojechaliśmy do Port Appin z najmniejszą latarnią morską - 28 stóp Jadąc w kierunku Oban, gdzie mieliśmy zaplanowany kolejny nocleg, trafiliśmy w miejscowości Barcaldine nad Loch Creran na Scottish Seal Sanctruary - miejsce ochrony fok, wyder, ale zarazem i akwarium.

Na mapie tego regionu zaznaczony był zamek Barcaldine - kiedy do niego pojechaliśmy okazało się, iż zamek co prawda jest - ale mieści się w nim ekskluzywny B&B. My mieliśmy wykupiony nocleg w Oban - więc pojechaliśmy dalej. Może następnym razem...

Kolejny zamek na naszej trasie to Dunstaffange Castle and Chapel nad zatoką Ardmucknish. Zarówno zamek, jak i kaplica pochodzą z XIII wieku. 

Po południu dotarliśmy do Oban, gdzie w samym centrum zakwterowaliśmy się w B&B. Spacer po mieście oraz rezerwacja na zwiedzanie destylarni Oban. Oban Distillery - po raz kolejny użyliśmy paszportów The Friends of the Classic Malts. Jednak tym razem czekała nas po zwiedzaniu niespodzianka. A nawet dwie. Pierwsza to próbowanie malta 9-letniego prosto z beczki. Miał ponad 60%. A do próbowania dano nam szklaneczki z logiem destylarni - i to ta druga niespodzianka - szklaneczki na własność. Mam taką teraz w domu, i nalewając 14-letnią Oban mogę miło wspominać pobyt w tej destylarni. 

Po tak miłej wycieczce zaostrzył się apetyt - i pomimo późnej pory trafiliśmy jeszcze w porcie na muszle św. Jakuba - czyli przegrzebki. 

Dzień 15

Po śniadaniu wyruszyliśmy "Drogą na Wyspy". W Glenfinnan zatrzymaliśmy się na dworcu kolejowym. Jest tam małe Glenfinnan Station Museum. Z dworca kolejowego Glenfinnan podjechaliśmy na parking pomiędzy Glenfinnan Monument a słynnym wiaduktem. Monument wzniesiono w 1815 roku na znak zwycięstwa księcia Karola Edwarda w drugim jakobickim powstaniu i upamiętnienia walczących w powstaniu Szkotów w roku 1745. Z parkingu udaliśmy się w stronę wiaduktu, wiedząc, że za kilkanaście minut będzie przejeżdżał Jacobite Stream Train - ciuchcia sprzed dziesiątek lat. 

Z Glenfinnan wróciliśmy do Fort William - poza obiadem było zwiedzanie West Highland Museum. Sporo interesujących eksponatów. I ciekawostka - replika miecza The Sword Of William Wallace, którą używał Mel Gibson jako Wallace w filmie Braveheart. Zwiedziliśmy także kościół St. 

Podróż doliną Glen Nevis należała do jednej z najbardziej uroczych. Kręta i pofałdowana droga przepiękną doliną - to tutaj kręcono film Braveheart. Ben Nevis widoczny na kilku zdjęciach to najwyższy szczyt nie tylko Szkocji, ale także UK (1.344 m n.p.m.).Pod wieczór wróciliśmy do Fort William.

Dzień 14

Tego ranka opuszczaliśmy wyspę Skye. Po kilku dniach ładnej pogody przyszła pora na deszcz. Objeżdżając drogą A 87 górę Glamaig, tuż za Sconser stanęliśmy w korku. Powodem tego postoju był wypadek. 

Kiedy dojechaliśmy do Eilean Donan Castle padało juz na dobre. 

Z Dornie pojechaliśmy wzdłuż Loch Duich do Glen Shiel - miejsca bitwy z roku 1719. 

Kolejnym etapem podróży było Spean Bridge i  Commando Memorial - pomnik poległych żołnierzy z tutejszego garnizonu, szkolącego komandosów brytyjskich, amerykańskich, francuskich, holenderskich, norweskich, belgijskich oraz polskich. Siedziba garnizonu jest w pobliskim Achnacarry Castle. 

Nocleg mieliśmy w Fort William.  

Dzień 13

27.07.2013 - tego dnia zaplanowaliśmy jako pierwszą atrakcję zwiedzanie destylarni Talisker. Ładna słoneczna pogoda od początku wróżyła wspaniały dzień. 

Po zwiedzeniu destylarnii, popróbowaniu ich wyrobu oraz zakupie edycji Storm, udaliśmy się pieszo do pobliskiej farmy owoców morza. Tam pobróbowaliśmy świeżutkich ostryg. 

Kolejnym etapem naszej wycieczki był The Storr. Podjechaliśmy na parking pod The Storr i pieszo udalismy się wzdłuż Loch Leathan w kierunku wzgórza Holm nad zatoką Bearreraig. 

Po powrocie z Holm na parking, udaliśmy się pod górę w kierunku The Storr. Kiedy byłem tu 6 lat wcześniej - rósł tu piękny las. Może i widoki na zatokę Sound of Raasay są teraz ładniejsze, ale brakuje tamtego klimatu. 

Późnym popołudniem pojechaliśmy do Portree - by w portowym lokalu  Sea Breezes skosztować lokalnych owoców morza.

Dzień 12

Pierwszą atrakcją tego dnia miała być plaża koralowa blisko Claigan. Dojechaliśmy bez problemów, kilkanaście minut marszu i ... oczom naszym ukazała sie plaża, ale nie koralowa, tylko krowia. Coś się nie zgadzało - korali nie widać, a na dodatek olbrzymia, ale na szczęście którkotrwała ulewa. Jak się okazało - korale były - trzeba było się tylko schylić... 

Od koralowej plaży tylko kilka kilometrów jest do zamku klanu MacLeod's - Dunvegan - zamku z pięknym ogrodem. 

Z zamku Dunvegan udaliśmy się w stronę latarni morskiej Neist Point. Jednak po drodze natrafiliśmy w wiosce Glendale na osobliwe muzeum. Colbost Croft Museum - Muzeum wsi szkockiej. Maleńkie: jedna chata kamienna, dwie drewniane skryte w zaroślach (w jednej z nich jedna z najbardziej ukrytych w Szkocji destylarnii whisky). Wejście do muzeum to maleńki kiosk nakryty rozwaloną łodzią. Tabliczki, napisy, cennik i nikogo z obsługi. Trzeba było samemu się obsłużyć: wpisać w zeszyt ile osób, wrzucić pieniądze do kasetki i oderwać sobie bilet. 

Z Glendale mieliśmy już niedaleko do Neist Point Lighthouse - krętą i wąską drogą zaledwie kilkanaście kilometrów. Ale przez te kilkanaście kilometrów zasadniczo zmieniła sie pogoda - wjechaliśmy w sporą mgłę. Nie było nic widać na kilkanaście metrów. Kiedy dojechaliśmy na parking, nie było widać początku drogi do latarni. Ale skoro przebyliśmy tak wiele - ruszyliśmy stromym zejściem w kierunku latarni. Obawiałem się, że jak przed sześciu laty, kiedy tu byłem - także i tym razem latarnia schowa się we mgle. Na szczęście nie było najgorzej. 

Wracając do Kensalerye pojechaliśmy drogą A 885 do Portree. Warto było - zdjęcia nie oddadzą klimatu - gry świateł, jakie zgotowało nam słońce i chmury.

Dzień 11

25 lipiec - dzień moich imienin. Dzień ten przyniósł bardzo dużo wrażeń. Po szkockim śniadaniu - musli na mleku, owsianka z miodem, jajka, bekon, kiełbaski, pieczarki, pomidory, fasolka, mieszane tosty i sporo świeżej parzonej kawy - ruszyliśmy na Quirang.

Z tego samego parkingu, co ja sześć lat wcześniej wyruszyłem na trasę, tym razem pokonaliśmy trasę o wiele dłuższą. Po trzech godzinach dotarliśmy do siodła - Fir Bhreugach (380 m n.p.m.) z widokiem w kierunku północnym na wyspy Harris i Lewis na Hebrydach Zewnętrznych - ruszyliśmy w prawo w kierunku Sron Vourlinn (ok. 420 m n.p.m).  

Kolejny etap podejścia najmocniej dał się we znaki - stromo, bagniste podłoże i godziny marszu w nogach. Po blisko 5 godzinach stanęliśmy na szczycie Meall na Suiramach (543 m n.p.m.) znanego jako Quirang. 

Po zejściu z Quirang'a wróciliśmy odświeżyć się do B&B, by następnie udać się do Kilmuir do Muzeum Wsi Szkockiej. Za muzeum jest cmentarz, na którym pochowano Florę MacDonald. 

Z Kilmuir kilka kilometrów jest do ruin zamku Duntulm - siedziby Klanu MacDonald 

Objeżdżając pólnocną część Skye mogliśmy podziwiać Sron Vourlinn (górę na której byliśmy kilka godzin wcześniej) od dołu. 

Kolejną atrakcją był znany punkt widokowy Kilt Rock. W drodze powrotnej do B&B przejeżdżaliśmy koło formacji skalnej The Storr - jednak na ten dzień wystarczyło już atrakcji. Tym bardziej, że to dzień moich imienin - czekała na nas zacna butelczyna single malt'a.

Dzień 10

W środę planowaliśmy dojazd z Ullapool na wyspę Skye. Krajobrazy mijane po obydwu stronach nie tylko nie zmieniły się, ale stały się jeszcze piękniejsze - zapewne po części za sprawą systematycznie pojawiającego się słońca. 

Jadąc drogą A 832 za Kerrysdale skręciliśmy w prawo do punktu widokowego Red Point. 

Z Red Point po powrocie do trasy A 832 pojechaliśmy wzdłuż Loch Maree z przepięknym widokiem na Slioch - górę może nie wysoką (981 m), ale bardzo malowniczą.

Doliną Glen Carron pojechaliśmy w stronę Kyle of Lochalsh, gdzie przez Skye Bridge wjeżdża się na wyspę Skye.

Pierwszy przystanek na Skye zrobiliśmy przy wodospadzie Eas a' Bhradain wpadającym do Loch Ainort.

Dojechaliśmy do Kensalerye, gdzie mieliśmy zarezerwowane B&B na 4 dni. Wieczorny spacer - kilka krów szkockich pozowało do zdjęć. Wieczorem bardzo ładny zachód słońca.

Dzień 9

We wtorek 23 lipca mieliśmy do pokonania ponad 300 kilometrów - od John o'Groats do Ullapool. Droga biegnie wzdłuż północnego wybrzeża, a potem wzdłuż zachodniego. Ta okolica to najsłabiej zaludniona część Szkocji. Poza trzema małymi miasteczkami (Thurso, Tonque i Durness) w większości to tereny bez zabudowań. Pojedyńcze chatki - a i te w zasadzie opuszczone. 

Jednak przejazd tą drogą pozostawia w pamięci bardzo dużo wrażeń: góry, doliny, jeziora, fiordy i co chwilę widać morze. Wąska, ale malownicza trasa.

Przed dojazdem do Durness droga prowadzi przy pieknej piaszczystej plaży. Woda była jednak zbyt zimna na kąpiel.

W Durness jest Smoo Cave - jaskinia, która była zamieszkana ponad 6000 lat temu. Smoo Cave to jaskinia o największym i najszerszym wejściem od strony morza na całym lądzie Wielkiej Brytanii. 

Durness to mniej wiecej połowa drogi do Ullapool - ale kajobraz sie nie zmienił: nadal pustkowia i przepiekne krajobrazy.

Późnym popołudniem dotarliśmy do Ullapool - zakwaterowanie, obiad i spacer po miasteczku i porcie. Natrafiliśmy także na próbę zespołu młodych dudziarzy. 

W poniedziałek 22 lipca, nie zrażeni paskudną pogodą (bardzo mocna mgła), pojawiliśmy się w porcie w John o'Groats, by wejść na prom płynący na Orkady. Wykupiliśmy wycieczkę Maxi Tour i o 8.50 ruszyliśmy w kierunku Orkadów.

Z promu zeszliśmy w miejscowości Burwick - tam czekał na nas nieduży autobus z kierowcą przewodnikiem. Pomiędzy wyspami Orkadów zbudowane są groble - kilka z nich nazywa się barierami Churchilla. Zbudowane zostały w czasie II wojny światowej przez włoskich jeńców w celu zatrzymania ataków łodzi podwodnych na Scapa Flow - w czasie II wojny była to główna baza Royal Navy.   

W drodze do Stromness nasz bus zatrzymał się na punkcie widokowym, z którego można było podziwiać wyspę Hoy - drugą co do wielkości (po Mainland) wyspę na Orkadach.

W portowym Stromness mieliśmy czas na spacer po miasteczku oraz na kawę z lokalnymi ciasteczkami.

Ze Stromness udaliśmy się do Scara Brae - najlepiej zachowanej osady neolitycznej (wpisane w 1999 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO). Do roku 1850 osada ta była przykryta piaskami zatoki Skaill. Sztorm i silne wiatry odsłoniły osadę. Prace archeologiczne prowadzone w trzeciej dekadzie XX wielu w pełni odsłoniły osadę, składającą się z 8 kamiennych domostw, połączonych kamiennymi tunelami. Każde domostwo to około 40 m powierzchni mające pośrodku kamienne palenisko. Umeblowanie izb było z kamienia. W planie architektonicznym był nawet system kanalizacji. Osiedle było zamieszkanie od około 3100 roku p.n.e przez blisko 600 lat - porzucone wskutek zmian klimatu. 

Kolejny przystanek to Ring of Brodgar - neolityczny krąg kamienny (także na liście UNESCO) - zbudowany między 2500 a 2000 r. p.n.e. Średnica kręgu to 104 metry - największy w Wielkiej Brytanii. Do dziś zachowało się 27 spośród 60 kamieni. W kręgu Ring of Brodgar znalazłem coś, co mnie zaciekawiło - jeden z kamieni został rażony piorunem i przełamał się - i niby nic dziwnego - ale stało się to dokładnie w dniu moich 22 urodzin.

Standing Stones of Stenness to kolejny krąg kamienny. To mniejszy krąg od Stones of Brodgar - średnica 32 metry i 12 kamieni, a jego pochodzenie to 3000 lat przed naszą erą.

Kolejnym etapem naszej podróży była stolica Orkadów Kirkwall. Po drodze - przez szyby autobusu - pojawiały się ciągle piękne widoki - góry, jeziora, chmury i słońce - gra cieni i świateł.

W Kirkwall mieliśmy czas na zwiedzenie St.Magnus Cathedral - katedry zbudowanej w 1137 roku przez Wikinga Earl'a Rognvalda na cześć swojego wuja St Magnus'a.  W Kirkwall mieliśmy czas nie tylko zwiedzić katedrę, ale i pochodzić po uliczkach miasta.

W drodze powrotnej z Kirkwall do Berwick zatrzymaliśmy się na Lamb Holm przy Italian Chapel - kapliczce wybudowanej w czasie II wojny światowej przez włoskich jeńców z Afryki Północnej (550 jeńców budowało bariery Churchilla).Barierami Churchilla pojechaliśmy do Berwick, wsiadając tam na prom do John o'Groats.

Pomimo zapadającego wieczoru - wykorzystując brak mgły podjechaliśmy jeszcze pod latarnię morską Duncansby Head i zrobiliśmy blisko dwugodzinny spacer po klifach.  

Dzień 8

Dzień 7

W niedzielę 21 lipca wyruszyliśmy z Inverness w kierunku John o'Groats, wiekszość drogi pokonując wschodnim wybrzeżem. 

Pierwszy postój to punkt widokowy Struie Hill nad Dornoch Firth.

Następnie przejazd do Achany - Falls of Shin. Na platformie widokowej można obserwować łososie skaczące w górę wodospadów. Mieliśmy szczęście kilka dużych sztuk wypatrzeć. 

Jadąc z Achany w stronę Morza Północnego dotarliśmy do Golspie, gdzie znajduje się posiadłość książąt Sutherlandów - Dunrobin Castle, datowany na XIII wiek. Po zwiedzeniu zamku, muzeum oraz ogrodów, trafiliśmy na pokaz lotów sokołów.

Późnym popołudniem dotarliśmy do destylarnii Clynelish - kolejnej na liście The Friends of the Classic Malts. 

Wieczorem dotarliśmy na nocleg do Canisbay - pogoda popsuła się i poza mgłą i opadami niewiele było widać.

W Dunnet zjedliśmy późny obiad oraz z daleka zobaczyliśmy zamknięty z powodu zbyt późnej pory Castle Mey - jedno z kilku miejsc, będących siedzibami Królowej Elżbiety. 

Na zakończenie dnia spacer po John o'Groats - najdalej na północ wysuniętej części lądu. Napis LANDS END - 876 MILES mówi wszystko.

Dzień 6

Kolejny dzień podróży po Szkocji to niewiele kilometrów. Przejechaliśmy z Elgin do Drumnadrochit nad Loch Ness zwiedzić Urquhart Castle. 

Znad Loch Ness udaliśmy się do Inverness. Zakwaterowaliśmy się w centrum miasta w Westbourne Guesthouse. Trafiliśmy do Hamilton Room. Sobotnie popołudnie spędziliśmy na Highland Games w Inverness.  

Dzień 5

Z Aberdeen pojechaliśmy drogą w kierunku Macduff. Po drodze był zamek Fyvie, zamieszkały, który jest udostępniony do zwiedzania.

Kolejny przystanek to Maduff. Wstąpiliśmy do Macduff Marine Aquarium.

Z Maduff pojechaliśmy do Elgin, gdzie mieliśmy rezerwację na kolejną noc w B&B The Pines.

Po zakwaterowaniu pojechaliśmy zwiedzić destylarnię Cardhu. Druga destylarnia z kręgu The Friends Of The Classic Malts. Po wizycie w destylarni nie zdążyliśmy wsiąść do samochodu, bowiem kilkadziesiąt metrów dalej pasło się kilka krów rasy szkockiej. Nie odmówiłem sobie przyjemności sfotografowania bądź co bądź jednego z symboli Szkocji.

W drodze powrotnej do Elgin przejeżdżaliśmy koło kilku destylarni. Było rondo, na którym w jakąkolwiek drogę by się nie pojechało, trafiłoby się do destylarni. Jednak tego dnia było już za późno, by zwiedzić którąkolwiek z nich. Zrobiliśmy sobie jedynie zdjęcia przy BenRiach Distillery - znanej nam z zacnego smaku.

Po powrocie do Elgin spacerek po mieście, oglądanie ruin katedry. Potem pojechaliśmy do nadmorskiego Lossiemouth - obiad w The 1629  i spacer po plaży.

Dzień 4

W czwartek 18 lipca wyjechaliśmy z Edynburga w stronę Aberdeen.

Po przejechaniu przez słynny most Forth Road Bridge skierowaliśmy się drogą nadmorską w kierunku St Andrews. 

Pierwszy przystanek to miejscowość Elie. Żadna atrakcja turystyczna - ale obrazek ze snów mojej siostry.

Kolejny przystanek to rybacka miejscowość Crail. Tam w porcie skosztowaliśmy  świeże kraby.

Z Crail do St Andrews to tylko 16 kilometrów. Przyszła kolej na zwiedzanie ruin St Andrews Castle, St Andrews Cathedral oraz muzeum przy katedrze.

Z St Andrews przez nie zachwycające Dundee przejechaliśmy do nadmorskiego Arbroath, gdzie zrobiliśmy przystanek w porcie na obiadek. Wiadomo - świeża rybka. Wybór padł na Old Brewhouse - wybór trafiony.

Dunnotar Castle - Where Legends come to Life - Zamek Dunnotar. Gdzie legendy odżywają. Taki opis na stronie internetowej zamku chyba najwierniej oddaje klimat tego miejsca.   

Wieczorem tego dnia na nocleg dotarliśmy do hotelu blisko lotniska w Aberdeen.

Dzień 3

Trzeci dzień w Szkocji - 17 lipca, to zwiedzanie stolicy. Wizyta na zamku, w Muzeum Narodowym, Galerii Narodowej, spacer Royal Mile oraz Carlton Hill.